* دستی روی شکمش می کشه و آروغ می زنه، من جنگو ترجيح ميدم، با زبونش لای دندوناش دنبال باقی میونده ی غذا می گرده، ديگه حوصله ام از قيافه ی تکراری صدام سر رفته، برای تنوع هم که شده يه قيافه ی جديد ببينيم!
* سرش رو از روی بافتنی اش بالا مياره و نچ نچ می کنه، طفلکی مردم عراق ! اونا چه کار کردن ، يه دنيا غم رو ميشه توی چشماش ديد . انگار بچه های خودشو می خوان بکشن.
