1. منو ياد نماد مادر- زمين، مي اندازه، اما از نوع مجازيش. اگر الآن دويست سال پيش بود حتما يک مادر سالار حسابي، يه رييس قبيله مي بود. الآن هم براي خودش يه قبيله ي مجازي داره. به همه فرزنداش، اعضاي قبيله ش سر مي زنه. يک فرزند واقعی داره اما کلي هم فرزند مجازي داره. کامنتاي خوب و پرشور مي ذاره. به همه انرژي مي ده و انرژي زيادي هم در نوشتن، نوشتن ِ همه چي، داره. صادق، صميمي و به موقع خودش جدي و سختگير. همه ي اينا رو گفتم که از هاله، صاحب قبيله ی مجازي سرزمين آفتاب تشکر کرده باشم. مرسي هاله ي عزيز و مثل خودت : دوستت دارم :)

2. « بردن همه چيز نيست، بلکه تنها راه است» -- وينس لومباردي
... و من دارم تمرين مي کنم که سنگدل باشم.