اول خيلي دلت مي خواد شناخته بشي، بعضي نوشته هات خطاب به اشخاص ِ به خصوصيه که دلت مي خواد بشناسنت. شاید هم دلت می خواد مشهور بشی. اما الآن ديگه نمي تونم بنويسم. نمي تونم خودمو جلوي کسايي که هرروز با هاشون چشم تو چشم مي شم برهنه کنم. خيليا منو مي شناسن. مي تونم به نوشته هام جنبه طنز بدم و به صورت مسخره که نه سيخ بسوزه و نه کباب ( منظور از هردو خودم هستم) حرفمو بزنم. اما من اينکاره نيستم.
فعلا دارم با خودم مي جنگم که حرفامو بزنم و فراموش کنم که خيلي از همکلاسيهام مي دونن من وبلاگ مي نويسم. يعني مي تونم؟
