تمام دنيا(غير از ملت غيور ايران) از تلوزيون شاهد فرو ريختن و قطعه قطعه شدن مجمسه ی20 فوتی صدام حسين و شادی و پايکوبی مردم آزاد شده ی بغداد اطراف آن بودند. نابودیِ ديکتاتوری که سه جنگ را به ملتش تحميل کرد و جان انسانهای زيادی فدای خواسته های قرون وسطايی او شد.
لاف زنی که صحبت از مقاومت و دفاع می کرد اما هنگامی که نيرو های ائتلاف به بغداد رسيدند تنها واکنشش "جا زدن" بود! خداحافظ سوپر استار تلوزيون ايران!
نتيجه گيری اخلاقی :ملت ايران تنها محکوم به تماشای کودکان مصدوم ، خانه های خراب و زنهای گريانند و ديدن شادي ساکنين بغداد از جمله دو مليون شيعه ی ساکن اين شهر در شان و منزلت والای آنها نيست!
